Poezja

Noc na niebie… W mroku gęstnieje cisza… ― A nad miastem ― ogrom wszechświata… ―

… nieskończoność rozedrgań ― złotych i owych…

…

Sierp księżyca ―
wdziera się ―
mimochodem
― do oliwnego gaju… ―

… aby mu było przejrzyściej i srebrniej…

…

… wszystko ―
coraz
pilniej
― śledzi…

Sen rozsnuwa, jakby nić pajęczą…

…

… wiatr na wzgórzach ― szumi… ― ciii…

…

Słychać niewyraźne słowa ― modlitwy nieoględnej…
… niestety ― nie sposób rozszyfrować tej szeptanej treści…

…

Jarzą się fasady ―
od przepływu
― niebieskiej łodzi…

…

… jakaś astralność ― w oceanie czasu ― niesie w sobie zarys ― młodego boga…

(Włodzimierz Zastawniak, 2015-04-29)

***

„Pan pełnej jasności”, to inaczej Nanna-Sin – sumeryjski bóg księżyca. Syn boga Enlila (Pana Wiatru i Powietrza) i bogini Ninlil (Pani-Wiatr). Wg. mitologii mezopotamskiej podróżował do domu swojego ojca barką po nocnym niebie, którą symbolizował sierp wschodzącego księżyca. Dziadkiem Nanny-Sina był stojący na czele panteonu sumeryjskiego i babilońskiego „ojciec wszystkich bogów”, bóg Anu (Bóg-Niebo)

Nippur – pradawna stolica religijna Sumeru (dzisiejszy Irak) i główne miejsce kultu boga Enlila (świątynia E-kur)

***

https://www.youtube.com/watch?v=00CmFw6SvLI