24 marca 2014
jak gąbka
przesiąkam tobą każdego dnia
twoim zapachem
dotykiem
i każdym jednym słowem...
wchłaniam tyle na ile pozwolą mi
moje krągłe krawędzie...
szoruję wszystkie czarne dni
do białości...
nadmiar ciebie
wyciska ze mnie
ostatnią kroplę istnienia...
wysycham
kruszę się
ale już mnie nie zwilżaj
Poezja
Proza
Fotografia
Grafika
Wideo wiersz
Pocztówka
Dziennik
Książki
Handmade