Poezja

Czym jestem?
Szronem opiekującym się
zabytkami twojego dotyku.

Byłam kolorem słoneczników,
na które wyglądałeś przez okno.

Jestem latawcem, nieco dziurawym.
Przecież już dawno po zabawie.

Byłam paznokciem do zdarcia,
kiedy trzeba było zeskrobać łzy z kamienia.

Jestem sufitem, kiedy patrzę
i podłogą, kiedy wołam.

Byłam treścią, którą skończyłeś czytać.
Będę wspomnieniem
niedobranej do potrzeb książki.