Poezja

za każdym razem
gdy spóźni się tramwaj
muszę słuchać łysych prawd

że tak źle jeszcze nie było nigdy
że bezrobocie, że nas poniewierają
i wypłaty coraz rzadziej

i tylko kamienice w tle
milczą coś zupełnie innego
patrzą na pierwsze pokolenie
które nie drży o życie