Poezja

nadeszła purpurą Śmierć
a za nią smolisty Koniec
z każdym ich krokiem
ginęły jedna za drugą

kamieniały
na kolor chabrowego nieba
milkły
na wzór kalii białych

pozostawały jedynie
usta pełne szeptu
niespełnionego
oczy pełne pocałunków
zastygłych

w sadach Bólu i Cierpienia
jedna tylko Miłość
zginąć nie chciała