Poezja

w zachodzie życia rozgorzeć jak słońce
co ostatnim blaskiem wodę trawy drzewa
zamienia w czyste roztopione złoto
choć na jedną chwilę
 
nim mrok go wchłonie świat rozpala wokół
i dogasa w ciszy która bije
w dzwony
 
nie żegnając ptaków z wolna gaśnie płomień
spada za horyzont i zapala
ciemność
 
w zachodzie życia rozgorzeć…