Poezja

w czasach mitycznych twojego pokoju

dawałeś sobie radę

sam z paskiem w zaciśniętej do krwi pięści

ściany milczały tygodniami o twoich siniakach

im jaśniejsze tym bliżej wiosna

wiedziałeś



przyszedł on a potem ona

bawiliście się w psy

bite i kopane na życzenie na szczęście

a nawet na śmierć



teraz ulice są puste

nie ma kto wyć ani przynosić ci

w ustach przedłużacza

do silniejszych doznań



dajesz sobie w skórę

do samego spodu

głodne kawałki najlepiej dzielą się

przez jeden