7 października 2010
Pod nosem
Zmarła matka ziemi
człowieka przestali cenić życie
aż po śmierć dotarli nie umarli
wędrują z kadzidłem w rękach
oplecionych jutrem zauroczeni
krzyczą, kochamy życie
Chryste, czemu strach nam towarzy !
zostawił im szczodry Bóg słońce
przykucnął w ogrodzie pod jabłonią
przed skwarem
mruknął pod nosem
co wy z pasją robita ... i przysnął.