Poezja

zawsze jest jakieś potem
wieczór
sen
jak zawsze wstaje dzień

gdy cisza i noc
są długie
wszystko co istnieje
rozbijam na atomy

linie świateł wznoszę
zawsze do świtu buduję

do mojej konstrukcji
świat nie pasuje
budowlę zburzę

nie ma nic potem
na zawsze