Poezja

Nie cierpię, kiedy ludzi grają ze mną w gry.
Rękawice w górę, bang bang,
Nesca wojownicza księżniczka,
i kamieni ci u nas dostatek.
Rzucasz?
Hazard emocji jest najtańszą formą egoizmu.
I coraz częściej dostępną.
Siedzisz na moim łóżku.
Pieprzysz o filozofii i swoich byłych,
wiedząc, że mnie nie obchodzisz.
Na kolację jest ryba.
Widać człowiek też psuje się od głowy.
Niektórzy nawet rodzą się bez kręgosłupa.
Bynajmniej nie bez żebra.
Wygram w wielkim stylu,
jeśli tylko nie stanę się twoją wygraną.
Słaba płeć i nowe rozdanie.
Asy w lewo, jokery za dekolt.
Bawi mnie, kiedy ludzie grają ze mną w gry,
bo prawie zawsze wygrywam.