Poezja

szliśmy tą samą ścieżką
dokąd nigdy pytaniem
czy też były drzewa
ależ oczywiście
 
lecz coś się urwało
na rozdrożu
poszłaś tak innym
 
dłonie splecione
jak dojrzałe winogrona
 
obiecałaś rzekę
a tu szczyt
szepcze złośliwym
 
wejdź na górę
z niej najlepiej spadniesz
 
nie chcę spadać
tyle masz miejsc
 
o boże
 
jak wiele