Poezja

kiedy słońce było bogiem
niebo grzmiało ze szczęścia.
 
po strugach dzieci rosły jak plony
dorodne a przez dłonie przesypywała się
glina żyzna na lata obfite w sytość.
 
teraz na zgliszczach
czerwień
dawno obeschła.
 
uszczypnij mnie.
przecież obiecywał raj
 
dla wszystkich.