8 sierpnia 2014
Dla mamy w rocznicę śmierci
Pospadały jabłka w zapomnianym sadzie
pomarszczone niczym starowinki dłonie
jeszcze wieczorami słychać gdzieś muzykę
lecz ciebie do tańca nikt już nie zaprosi
minęły te wiosny szalone młodzieńcze
lata gdy biegłaś w kwiatowej sukience
liść już opadł z drzewa – ptasie gniazda puste
jesień już pomału zagląda do okna
łza nie upadnie na szale jabłkowe
tylko deszcz jesienny bruździ szarą ziemię
nie pogładzę srebra pochylonej głowy
nie zamienię listopada w promienie lipcowe