Poezja

Przymiotnik:
Na twarzy piach i błoto,
maligna:
Hannibal ad portas.
 
W tle: marszowy krok patriotów,
skrzy się złoto. Pieśni
wydukane z pamięci.
 
Rzeczowniki:
Zamykam okno;
antypoemat o rzeczach nieważnych:
drżące dłonie – sieci zmarszczek,
mapa zapomnianych krzyży w zaroślach,
zasady dziecięcej gry w wojnę.
 
Liczebnik
na przedramieniu, precyzyjna praca
buchaltera.
 
Słowa umarłe na ustach,
wszystkie wykreślone zaimki.