Poezja

W tak zwanym raju
kieszenie pełne kamieni – bezgrzesznych.
Naga Ewa bezwstydnie wodzi na pokuszenie.
 
W zaroślach szeleści – węże albo Adam
zbiera jabłka.
Przejrzałe.
 
Później wieczór, kolacja.
Nikt nie wspomina o wypędzeniu.
Nudno, nawet ogryzki da się przełknąć,
bez problemu.
 
Glina schnie.
Żadnych planów na dzień następny.