Poezja

Wita nas bełkot nawiedzonych:
Kto się boi złego wilka?
Bogowie nie mają cieni, tworzą je w głowach
przygodnie spotkanych proroków.
 
Jednak każde objawienie jest osobiste,
bo wcale nie ma zakończeń,
nawet gorzej – szczęśliwych.
 
Są tylko podróbki, zgarbione plecy kopistów,
zgrzyt papieru o papier. I niewiele znaczące:
wycisnąć wodę z kamienia to sztuczka,
odwrotnie – sztuka.
 
O tym właśnie śpiewa królowa nocy:
Kto się boi złego wilka?
Mój miły, nigdy nie wierz tej zimnej suce
Poezji.