Poezja

Wojna trwa.
 
Tkwi w nas jak drzazga z krzyża
pod skórą nieco zdziwionego oprawcy.
Przecież robił to, co kazali,
bez osobistego zaangażowania.
 
Jednak historia, zimna suka dla przegranych,
ujęła to inaczej. Stąd rys okrucieństwa
i nieodzowne potępienie.
 
Zresztą rozkazy padały nieprzerwanie,
a wykonawców rozgrzeszano,
zależnie od aktualnego stanu rozgrywki.
 
Dzisiaj, otoczeni poprawnością, nie chcemy
słyszeć tętentu. Jednego z jeźdźców,
być może wszystkich.
 
Wojna trwa. Tymczasowo na zewnątrz.