Poezja

 
Upchany w ciasnej klatce oblizuję
pręty. Smaczne.
Tylko język drętwieje, więc nie warto
wzywać pomocy.
 
Zresztą niebiosa mają problem
ze słuchem. Od kiedy eden
zamknięto na głucho.
 
Tymczasem przeklęte ptaki
wciąż są wolne i obelżywie
jazgoczą gdy wybucha słońce.
 
Żółty karzeł bezczelnie rozmywa
nocne ekstazy. I już żadnej myśli
do końca.
 
Dnia lub drogi mlecznej.