Poezja

Tak mało wiem
choć przemierzyłem 
już szmat czasu
wciąż się mozolnie ucząc
czytać z przepastnych ksiąg
życia mojego atlasu
 
Dotykając prawd 
w schowkach pamięci 
internetowych niusów 
nachalnie wtłaczanych
 
Zagubiony 
w architekturze blokowisk
zaludnionych choć martwych
przecieram oczy 
zamglone pajęczyną zdarzeń
 
Pogrążony w wirtualnej 
choć realnej
świata obecności
wyjałowiony ze złudzeń
odarty z marzeń
to nadal w swych poglądach 
pogodny i bez troski
 
Usiłuje siebie odnaleźć
w czasie rzeczywistym

Już mi dalekim 
choć wciąż bliskim