Poezja

pustka rozparta
na pomarszczonym siedzisku
stare oparcie zbiera
resztki spojrzeń
 
myśli jak ptaki
spotykają się na skraju
wspomnień
 
dotykam każdej chwili
cicha modlitwa
przenikają wnętrze
mego serca
 
kiedy dusza podąża
na spotkanie przeznaczeniu
krzesło postaje samotne