Poezja

Na wilgotnej poduszce marzeń
kiedy świt obrasta nowymi problemami
kłębią się w nieładzie porzucone sny.
Milczące dzwony oplatają ciszą
gwarne pejzaże szarego miasta,
rzędy pustych krzeseł zalega milczenie.
Zakleszczeni w mieliźnie czasu
pławimy się we własnym spełnieniu
tylko wskazówki zegarów
uparcie pokonują swoją drogę,
kiedy wszystko staje się iluzją.
 
Gwiazdy świecą tak samo
kiedy zasypiamy
pokonani
własnymi słabościami.