Poezja

wspinam się
w poprzek postrzępionego Montegrino

tu tkwią te same kamienie
poranione stopami pątników

z żyłkami grzechów wrośniętych
w marmurowe plecy i sumienia

kamienie
usypane w kopczyk pod ścianą kościółka
każdy z własną intencją
inny

na szczycie dzwonnicy
rozkołysany San Paolo przebacza

dla mnie
zaległe echo dzwonu
odbija się w tafli Lago Maggiore

pora się odwrócić
do ludzi