Poezja

tych dwoje tak różniących się od siebie 
zachowuje się niestosownie
gdy trzeszczy zima we włosach 
on uwielbia jej szminkę 
ponieważ nie mieli świątyni 
modlił się u bram wejścia i wyjścia 
ulepił łyżeczkę z muszki 
przez nieuwagę nadał ostateczny kształt
pierwsze wrażenia umierają powoli 
zaplątani czarem i grą kabaretową
skupiają uwagę wszystkich 
nie mogę bez przerwy patrzeć ci w oczy 
napij się wina 
i daj odpocząć swoim stopom
połóż się we mnie 
z beznadzieją 
kolejna przypowieść pełna smutku
zabija 
a on wciąż przesiaduje pod jej oknem