Poezja

za firanką mały świat
na parapecie bluszcz
truje jak ty lebiodo
 
za firanką marnieje 
czas
 
drga
na małej przestrzeni brakuje powietrza 
decyzją czarno-białych rąk
otworzę okno
przytulam brzozę wdycham wiatr
na parapecie bluszcz
trafia mnie w głowę 
powala na kolana 
jestem
za moment chowam się w szafie