Poezja

to była pierwsza taka jesień
 gdy tchnąłeś mnie w życie
do sensu istnienia do przeniknienia
wciągnij mnie w siebie
zabierz w światłość
ku baśniom

to była pierwsza taka jesień
znów piszę ckliwe wiersze
tam gdzie było wino grzane
jabłka szronem obsypane
żar ciał płomień roznieca
do miodu na mych ustach 
od Sahary po lody Arktyki

zanim świat nas przeklnie
zanim serce pęknie
jesień stała sie wiosną 
i kto kogo bezprawnie zdobył
powiedz