Poezja

Czasu miało być tak wiele
uwierzyłam w obietnice
że połączą się na wieki 
nasze małe księżyce

Czekam czekam czekam 
w zwiewnych spódnicach
otulona powietrzem oddycham
szukam się zmysłami na gorących ulicach

Miałeś być ze mną w otchlani mych ramion
lecz pochłonęły cię zawistne wody Holandii
już nie do mnie lecz do polskiej ziemi
złozysz głowę i nie wyszeptasz słów najsłodszych

i tylko dlaczego ty dlaczego my wciąż mi się śni 
koszmar gdy skupiam myśli że nigdy więcej 
jak żyć jak żyć