Poezja

nasze dzieci są do nas podobne
w tym co dobre a jeszcze nie święte
w tym co święte a jeszcze niedoskonałe
stworzone a nie dopięte
nagłe a wciąż odłożone na później
przebrane w nawyk przygarnięcia do siebie
z przydługim językiem fałszywych obrazów
z ciągłym pragnieniem miłości
powoli odchodzą własne tworzyć błędy