Poezja

 
samotna jak palec
wciśnięty w polskość tragiczną
uzbierała przez lata
kilogram wspomnień
o których nie chce pamiętać
 
spragniona rozmowy
wciąż gada do siebie
z własnym cieniem przeszłości
na rozdrożu wspomnień
w sobie zamknięta
 
walczy zawzięcie
jak gladiator ze śmiercią    
czując na plecach oddech zaśnięcia
już nie dosłyszy i nie do widzi
jak palec samotna pokornieje


2012-06-24