Poezja

 
co przychodzi nagle i niespodziewanie
w bólu rozterce i zmęczeniu
co uwiera w bucie wielkiej historii
gdy się dzieje tuż za oknem powiek
co ściska krtań od nadmiaru żalów
w tym jak się odchodzi i nigdy nie wraca
co jest milczeniem w chwili zadumy
gdy ziemia wypada z orbity miłości
a w głowie pomieścić się nie chce 
że to wszystko jest łaską w logice zbawienia
nawet jeśli objąć rozumem tego nie można
a jednostka jest sprawcą globalnych zachowań
dobro i zło jednako użyźniają gleby sumienia
aby człowiek stał się Człowiekiem


2012-08-12