Poezja

do studni wrzucam monety
potem unikam czarnych kotów które
wskakują przez okna drabiny

za brudną szybą rytuałów
deszcz wykrzywia opustoszałe perspektywy
zapędzona w ślepe uliczki
powikłanych rozstań

mocując się z lękami
wyszarpuje oddech dla siebie