Poezja

gdy tacy brzydcy jesteśmy
jak nie poeci
codziennie od nowa oswajając
nie jak krasnopióry wzdręgi
nie jak zielone łabędzie

ręce drugiego człowieka
zaciśnięte
na wody cienkiej przędzy

wtedy z nas wyłazi spory kawał

a jak pięknie lecimy
ze środka
tępych kamieni tęczową chmarą

na ogrody pamięci

.