Poezja

 
 
biorę kromkę chleba
zdaje się mówić
jestem codziennym
wtedy nie wiem czy jestem głodna
 
powszednim mój lęk
niechciany towarzysz
paraliżuje myśli
 
 
dzień po dniu
zwyczajny bez świąt i niedziel
a ja wciąż nie mogę znaleźć odwagi