Poezja

Stare zawsze może runąć.
Nie znacie godziny.
Nie tak łatwo je usunąć.
Bronimy rodziny.
Unia na to środków nie da,
a człowiek w tym żyje.
Zagląda tam często bieda.
Proponują - Wyjedź!
Świat zawali się na głowę,
a bywa, że we śnie,
w którym śniło nam sie nowe.
Na remont za wcześnie?
Panie Boże! Było gorzej.
Zrządzeń ludzkich, boskich -
nikt przewidzieć z nas nie może.
Brak o stare troski.