Poezja

Człowiekowi, który miał niskie czoło
nigdy się nie było za wesoło,
bo z niskim czołem żyć jest trudno.
Renomę przez to miał paskudną,
mimo, że był zauważany.

Niektóre gustowały damy
w dużym osiłku - troglodycie.
To umilało jemu życie,
lecz stale jeszcze nie na tyle,
żeby się poczuć całkiem mile.

Mieć niskie czoło - niewesoło.
Sensację nim się budzi wkoło
i trudno zasiąść na urzędzie,
bo zauważą wszyscy, wszędzie,
że nic nie sterczy spoza fałd.

Taki przedziwny głowy kształt
okazał się nagle zaletą.
Już nie mówiono, że to nie to,
bo właśnie taki jest typowy
dla naszych rzeczników prasowych.


a tak prezentuje się wiersz w przekładzie Eugenija Uszakowa (poety z Petersburga):

О человеке с низким лбом

Человеку с очень низким лбом
Никогда не везло, все шло вверх дном,
Ведь с низким лбом жить так несладко,
Имел рекомендации самые гадкие,
Хоть внешность его заметна порядком.

Правда, некоторым нравился дамам,
Что любили брутальность вместо шарма,
Это немного его утешало,
Но не настолько жизнь украшало,
Чтобы совсем хорошо все стало

Иметь низкий лоб – совсем не прекрасно,
Сенсаций не будет, все напрасно.
Особенно трудно сделать карьеру - 
Все наблюдательны не в меру,
Заметят, что он бездарен, несчастный.

И вот этот лоб с такой формой жалкой
Вдруг оказался достоинством ярким,
Никто над ним больше не посмеется.
И где ж такой лоб оказался типичен?
Для… работников прессы очень обычен.