Poezja

Przenikanie. Wirowanie. Chaos jest porządkiem.
Nic nikomu się nie stanie. Koniec jest początkiem.
Czasoprzestrzeń niespodzianie zakrzywiła rogi.
Prawdę utopiono w pianie. Zagubiono drogi.

Wehikuły. Ruch i zmienność jak w kalejdoskopie.
Wirowanie to codzienność. Wierzymy w Utopię.
Bałagan jest normalnością. Świat się ciągle zmienia.
Telewizja ci pomoże znosić ból istnienia.

Polska wielką ma okazję, bo pomilczeć może.
"Nie ma przecież tego złego...", "Już bywało gorzej!"
Gdyby jeszcze prosty człowiek coś zrozumieć mógł,
choćby to, że czas to pieniądz, a pieniądz to dług! 

Dług - abstrakcja, a czas - względność. Dług jest zmienny w czasie,
a wirtualny szczególnie i ściska nas w pasie.
Wciąż się jeszcze napinamy. Zaciskamy zęby.
Czy w matriksie przeżyć da się? Czy zacząć wyręby?

Będą wkrótce koniecznością! - Rozum poszedł w las.
Łupać łupki chcemy zacząć. Wykiwano nas.
Wirowanie, przenikanie - nie żyjemy w próżni.
Wojna chce rozpocząć taniec. Będziemy jej dłużni.

Zwariowany świat dostrzega u nas względny spokój.
Taka żyzna, piękna ziemia położona z boku
mogłaby stanowić azyl - stać się obiecaną!
Jeśli chcemy jeszcze pożyć - dajmy odpór planom!

Nie zostawią nas w spokoju, gdy się wszystko burzy,
gdy o jutrze, o przyszłości można z fusów wróżyć.
Wszystkie ruchy są pozorne - grają już na czas.
Wkrótce świat zaczną przeceniać. Jak wycenią nas?

Wielu u nas swoje widzi. Myślą solidarnie.
Jeden weźmie, drugi kupi, a trzeci zagarnie.
Nikt się nas nie będzie pytał. Podziały są stałe.
Wehikuły już ruszyły. Nic tu nie jest trwałe!