Poezja

zajebisty wiersz wysiadł na pętli
wytoczył się w oparach chwały
 
nie to nie ten tutaj
tamten był biały
i miał wyjechaną postać
zszedłem z drogi
by po uszach nie dostać
 
z opuszczoną przyłbicą
bo jakby mnie rozpoznał
czy co...
przeszedł  obok
wprost w ramiona kobiety
została twórcza atmosfera
i ten zapach
to chyba skarpety