Poezja

topnieją lody pada deszcz
niebo zajęte sobą
nieobeznany z życiem pies
znów się nie zerwal z trwogą
 
osłabł fundament pęka mur
ziemia pochłania stopy
kłęby burzowych ciemnych chmur
na suchy prowiant popyt
 
popuszcza pasa  z pleśnią grzyb
komarów rośnie chmara
 
zanim spłyniemy z resztą ryb
pokaż dopustom wała