Poezja

jestem z tych które nie potrafią 
kiedy słowa jak metal o metal 
dotkliwiej niż gwoździe 
 
odwracasz się 
tylko po to żebym mogła kolejny raz spojrzeć 
na krzyż i rozpiąć na nim zawiedzione ramiona 
 
przez nie i nieprzerwaną siłę piszczeli 
wciąż się podciągam rozpaczliwie wypatruję 
gąbki z dłoni i nie wiem już co gorsze 
pragnienie czy rozczarowanie 
 
w oczekiwaniu na włócznię 
cierpliwie przeliczam drzazgi 
z twoich ust