Poezja

znamy się tylko z istnienia.
osobni tak by tęskniąc,
nie czekać na powrót.

kiedyś słyszałam śmiech
chociaż tylko było widać,
że nam ze sobą dobrze.
po cichu, nie raz pod włos
ale jakoś tak, dobrze.

pod tekstami zbierał się tłum,
rzadko kiedy pisaliśmy wiersze.
a teraz myślimy inaczej,
myśli umierają w nas
jakby nie było miejsc
i czasu

a przecież są jeszcze
takie miejsca