Poezja

trochę żal porzuconych bezwiednie
szkiełek w kolorze różowym
zmierzchów i nocy roztańczonych
w przejściach na mazurskie poranki
 
już nie kuszą wędrówki z odartymi piętami   
a w zabawę kto pierwszy złapie pchełkę
na poddaszu schroniska - trudno dziś uwierzyć
 
teraz porasta powagą i sunie z rozmysłem
bo niedobrze działoby się na świecie
 gdyby ludzie kierowali się wyłącznie samymi odruchami 
 
ale chciałaby chociaż raz jeszcze 
wypchnąć za burtę rozsądek i popłynąć
bez wioseł z chłopakiem o którym wiedziała niewiele
a patrzyła na niego jak na żadnego dotąd