Poezja

przenika tam gdzie sięga myśl
poza zapach i dotyk
dokonanym zmysłem w zamyśle na zawsze 

trudno wrócić przez zawalony most
trzeba nadłożyć drogi
czasami całe życie 

ale nie mógłbym nigdy żyć inaczej 
niż w półtrwaniu 
tym co ty nieśmiało nazywasz symbiozą

budzę się rankiem na innym boku
czekam za szybą pełną deszczu
niezmiennie obok niej