Poezja

Przepraszam, odchodzę dalej od jutra za wczoraj,
gubiąc kilka bosych słów. 
Stałem  się atramentem
na kartce papieru, wierząc w drogę z siebie do siebie.
 
Zanurzony w inkauście może zdołam określić własny krzyk, 
okiełznać niewypowiedziane dążenia, bezkresy obietnic
szeptanych po przecinku, wyszarpane z rękawa płowej bluzy.
 
Bezsilność zaciska moje dłonie, spływam po szczególach.