Poezja

ciocia zbierała pestki brzoskwiń
- na korale
parzyła herbatę w imbryku
talie kart znały na pamięć kombinacje
pasjansów i kolorów
 
najbardziej zachwycała się różami
pełne kładły głowy na jej dłoniach
chowając kolce
 
pachniało kwiatowe mydło
świetlisty puder
przenikały spokój domu
 
budził zegar na ścianie
setki mądrości i dobrych rad
przypominam sobie do dzisiaj
i te brzoskwinie
znów pachną w pełni lata
 
parzę herbatę z torebki
chmury zasłoniły niebo
 
Cykl: Ocalić minione