Poezja

na zieleń kartki czarnym tuszem 
ni to palmą ni kapeluszem
zastygło na cienkiej nóżce nad
kształtem pełnym po brzegi wzruszeń 
                                                 
tak przy okazji rozlany kleks
zmienił się w nią i w niego
a między nimi usiadł czarny tuszopies  
co ogon dzierżył w górę
 
dokładnie tam gdzie przykrył kartkę
tytuł z grypsowego pyłu