Poezja

niewidzialną dłonią uchwycić
 jedną z czystych  łez
zanim roztrzaska się na podłodze
 brudnej od grzesznych stóp
nie słychać już anielskich pieśni
tup tup...
biegnie stado zabłąkanych dusz
przeźroczyste oczy widzą jak uderza w pierś
lodowatym słowem

bunt!
ta droga sama mnie porwała
nie ja!
ja tylko idę  idę
choć zemną do ogrodu
tam słońce na wiolonczeli gra
tup tup...
on już tu jest...