Poezja

Własne przypomina grzechy
szuka jakichś słów pociechy
pragnie pozbyć się balastu
dosyć życia ma w potrzasku

nie wie wciąż co będzie dalej
myśl uparta wraca stale
burzą kwasy się w żołądku
i tak w kółko od początku

nocą też sumienie gryzie
czas spowiedzi coraz bliżej
miota trzęsie się nieborak
czeka go pokuta spora

nie chce broni się zażarcie
wyznać wszystko tak otwarcie
ciężar mocno go przytłacza
lecz odwagi mu nie starcza