Poezja

Maleńkie ziarenko
niczym w matki łonie
wyrośnie tak prędko
żółtością zapłonie

jak drapacze łodygi
kolby grube sztywne
bez żadnej fatygi
na wietrze aktywne

liście całe owłosione
zapraszają pszczoły
w bylinach ognistych
rój mieszka wesoły

kwiatowe koszyki
lepkie od nektaru
tyle w nich muzyki
po tygodniach paru

wyjmują niełupki
dzieci małe ręce
to ich owoc chrupki
smakowite wnętrze

serce słonecznika
i kwiat jak markiza
jak ciastko z piernika
gdy jesień się zbliża.