Poezja

5, 10, 15...
w szpitalu to łóżka
przedsionek wieczności
ten bliżej ten dalej
w rozpaczy

z przedsionka zaproszą
kolejność losowa
i na nic się przyda
protekcja

przycupnę z węzełkiem
do drogi gotowa
rozdając uśmiechy
wyciągając dłoń

w węzełku zachowam
czułości i smutki
i ciepło przytuleń
niezmienne od lat

gdy drzwi się otworzą
wyruszę bez strachu
za rękę potrzymasz
pogłaszczesz po twarzy

obiecasz spotkanie
nie podając dat