Poezja

 
Jak chwast wrosła w umysł myśl,
że zawsze, kiedy odczuwasz przyjemność
musisz za nią zapłacić,
by wyrównać rachunki z niezmiennie wiernym,
poczuciem winy.

Trzymając w jednej dłoni ziarno cukru a w drugiej gorczycy,
samobiczujesz swoje pragnienia do krwi.
 
Ze słodyczą na duszy i piołunem w ustach,
wykrzywiasz usta w grymasie uśmiechu.