Poezja

na żółtym na zieleń liczę by ruszyć z kopyta
do ciebie i kochać dwubarwnie

rozsuwając burgundowe
całuję orzechowe
w tych kolorach cała gama
od słonecznych brązów uśmiechów
mieszań tajemnic fioletów
w zielenie wchodzą nadzieje
drążąc cytrynowym pragnieniem
strażacką czerwień ich dotyku
pomyśleć... zacząłem od burgundowych kosmyków
 
za chwilę na biało kryształkami zasypani
wejdziemy w nowy
 
jaki kolor ma szczęście?




burgundowość zerżnięta z drwalowego wiersza - dziękuję za inspirację i życzę Wszystkim Wesołych Świąt! :))